Opactwo Westminsterskie to wielka architektoniczna hybryda i najbardziej charakterystyczny przykład wczesnego gotyku angielskiego. Służy nie tylko jako piękne miejsce kultu, ale jest także centrum bieżących wydarzeń historycznych. Nie sklasyfikowana jako katedra, oficjalnie jest „osobliwą królewską” i jest administrowana przez Koronę. Wewnątrz wyłożone kafelkami sanktuarium odbywają się koronacje, królewskie śluby i pogrzeby. Ołtarz główny, zaprojektowany w 1873 r. przez George'a Gilberta Scotta, stoi w sercu opactwa, a przed nim znajduje się chodnik Cosmati z 1268 r. Alabastrowa Matka Boska z Dzieciątkiem przy wejściu do kaplicy św. Jana Chrzciciela został umieszczony w 1971 roku. Najświętszym miejscem w kościele jest sanktuarium św. Edwarda Wyznawcy, które znajduje się za ołtarzem głównym i jest dostępne tylko z przewodnikiem ze względu na delikatną posadzkę. The Quire (chór) to także niezwykła przestrzeń, ze złotym, niebieskim i czerwonym wiktoriańskim gotyckim oraz czarno-białą podłogą wyłożoną kafelkami w szachownicę. The Queen's Diamond Jubilee Galleries, otwarte w 2018 roku, to muzeum i galeria zlokalizowane w triforium, oferujące eksponaty, takie jak maski pośmiertne i woskowe wizerunki pokoleń członków rodziny królewskiej, zbroje i witraże. Na zachodnim krańcu nawy znajduje się Grób Nieznanego Wojownika i kaplica św. Jerzego, w której znajduje się Krzesło Koronacyjne, które było używane do koronacji każdego monarchy od początku XIV wieku. W Kąciku Poetów i Kąciku Naukowców znajdują się miejsca spoczynku wielu znanych postaci literackich i naukowych. Kapitularz pochodzi z lat pięćdziesiątych XII wieku i był miejscem, w którym mnisi spotykali się na modlitwie i wykonywali zadania. Opactwo zostało założone w 960 r. przez króla Edwarda i konsekrowane na krótko przed jego śmiercią w 1066 r. Henryk III rozpoczął prace nad nowym budynkiem opactwa w 1245 r., a gotycką nawę ukończono za panowania Ryszarda II w 1388 r. Kaplica Matki Boskiej została ukończona w 1516 r. Koronowano tu wszystkich monarchów od czasów Wilhelma Zdobywcy (z wyjątkiem Marii II i Wilhelma III, którzy mieli własne krzesła).